vroeger
als vrienden van mij het moeilijk hadden,
dan troostte ik ze, dan dacht ik,
dit overkomt me nooit en ik gaf ze raad
ik dacht dat ik sterk was
maar nu
ben ik zwak geworden door jou,
ik wist dat je verward was
maar waarom kwam je dan bij mij
opnieuw en opnieuw, een maand lang,
raakte je me steeds aan,
kussen deed je me niet
maar als je op me ging liggen
dan voelde ik me zo goed
ik voelde me speciaal voor iemand
maar ik had het moeten weten
ik had niet moeten denken
dat iemand ooit van me had kunnen houden,
zeker jij niet
jij die zo perfect bent
jij die zoveel succes hebt
jij die zo mooi bent
ik herinner me nog elke aanraking
alles wat je me vertelde,
elk woord was belangrijk
maar toen je me zei
verkeren kan ik niet,
toen viel er een waas over mij
ik kon dit niet geloven
waarom toch?
ik denk nu over alles na,
over alles tegelijk maar ook over niets
ik kan me niet concentreren
niets meer rustig bekijken
niets meer ordenen
alles is verward
alles door elkaar
mijn hoofd zit vol, bomvol,
nooit had ik gedacht
dat iemand mij zo zou kunnen veranderen
mij zo kwetsbaar maken
ik ben je nu verloren,
ik ben je echt helemaal kwijt
maar toch heb ik nog altijd hoop
wie weet komt het ooit echt goed
dom meisje dat ik ben...