Ik rij en de lantarenpalen flitsen

net als de momenten van

licht en donker aan mij voorbij.

De belijning van de weg lig

uitgestippeld en in vaste vorm.

En vliegt net als het leven langs

en onder mij heen.

Ik verander van koers en baan

net zoals dat soms ook in het

leven gebeurd.

De bestuurder naast mij zit in

zijn neus te peuteren.

Ik laat hem net zoals het

geneuzel van deze wereld achter

mij.

De thalys schiet pijlsnel op het

spoor de toekomst in.

Uit de radio klinkt muziek van nu

en uit een ver verleden.

En ik.

Ik sukkel op mijn manier verder

in de toekomst voor mij.