Je schopt tegen schenen waar je nooit van
gehoord hebt; verdrongen onder het
vocabulaire van gewichtige woorden;
het is niets voor mij je zo weg te schrijven;
je bent een unicum van waardeloosheid.
En met jou, nog anderen.
De continue stroom van contact draagt
mijn dag door; onderstreept mijn gevoel
als gevangenissen. Je probeert het iedere
keer opnieuw; maar tegen muren
blijf je aanlopen zonder deur.
Het raam blijft gesloten, jouw stem schreeuwt
en ik wacht af tot je eindelijk zwijgt zodat ik dan
de deur dicht
knal.
