nu roept de engel in sterrenglans gekleed

                                                      met vaste blik en open handen

                                                      jouw hart naar hier aan 't strand

                                                      waar al het ruisen reeds zo lang vergaard

 

                                                      in zeilen heel zorgvuldig opgerold

                                                      werpt de schoener, ademloos

                                                      de netten uit met elke draai

                                                      een vangst die wonderbaarlijk

 

                                                      sterft in 't meeuwgeschreeuw dromend

                                                      het ogenpaar dat stil gevangen in de tussentijd

                                                      de winter dit als voedsel reikt

                                                      aan arm en rijk, in evenveel gelijke delen

                                                      sunset 25-12-2011