het beeld
nog ongeborgen
en even
niet dan een stilte
zeelicht bijna raakbaar als zon
in aangespoelde schelpen
brekend
soms zonder duidelijk te worden
voel je hoe de lijnen
door stil vervloeiend
trage uren schaduwen
schetsen terwijl
het ritme afbrokkelend
tekent
als een blinde muur
verzamelen wij de scherven
in het stof dat
we herinnering noemen
geven de kleuren
een toegankelijke deur
we gaan en keren
verder dan een woord
in stil
ontluikend verlangen
door wens en droom
van leven in liefde
en van het hart
te voelen
nu even naderbij
woorden soms bodem
loos zacht drijven
met golven van tijd
langsheen
een gloednieuw alfabet
als kleine bloemen
van ergens
uit emotie
tot bloei gebracht
en terug te vinden
spiegelschrift
niets meer dan
zoekend zijn
hoe zeg ik dan
het is ontluiken
zo breekbaar
het maakt voortdurend
steeds opnieuw voelbaar
een schuilplaats
van leven
tussen het licht
vuur van verlangen
met het diepste ontstaan
dat liefde is
over de weg die we gaan
Auteur: M-Rose | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 21 mei 2023 | ||
Thema's: |