Jawel, als kind haalde Jan Buytaert
hoge punten voor wiskunde en ook
voor de wereldtalen, hij kon zelfs
een heel aardig potje snelschaken.
Maar tekenen bah, daar had hij
een hekel aan, als de juf hem iets
wilde bijleren, hield kleuter Jan
dus koppig zijn armen gekruist.
Tot de lerares hem bijna smeekte!
Jan nam woedend een zwart potlood
sloeg die recht in 't middelpunt van 't
blanco blad dat op zijn lessenaar lag
en zo... ontstond zijn allereerste werk
genaamd: zwarte voetbal op wit veld!
En toen wist Jan: ik word kunstenaar!
Een zeer groot aantal werken volgde, hij
was uitzonderlijk creatief en produktief
maar bleef een oude zonderling zonder een
gouden trouwring aan z'n hand, zo was hij
gedoemd om te sterven als een jongeling.
Dit is een heel korte samenvatting van het
toneelstuk dat ik vanmorgen bijwoonde in
de Stadsschouwburg waarin de dramaturg
hem tot de nieuwe Jan van Eyck kroonde!
En dat heeft mijn allerbeste vriend
alles bij elkaar, echt wel verdiend.