'n Klein koortje stond 'n missa da requiem
te zingen vooraan in 't kerkkruis
toen 'k al veel te laat aankwam
op d'uitvaartsmis in dat romaanse kerkje,
breedlachend stond hij op 't bidprentje
gezeten achter 'n tafeltje, druk gebarend
met op zijn T-shirt d'inscriptie
in oud grieks filosofisch 'gebeideld',
eigenlijk weet je niets of zoiets,
nee,
je weet niet wanneer je op dat ene vliegtuig stapt
het je laatste vlucht wel kan wezen,
of je ooit 'n afscheidsbrief op de schoorsteen vindt,
ze om iets of iemand is verdwenen,
je achterlaat in een leeg huis,
je weet niet of je met de broodtrommel of frigobox
gekamd en geschoren, fris en monter
onverwachts van de weg wordt gemaaid
nietsvermoedend naar 't dagelijks werk,
je weet niet of je die morgen de verkeerde tram nam
toen even later uit waanzin, terreur of wrok,
'n onbekende lukraak om zich heen schiet,
dat moet 't onderzoek nog uitwijzen ..
je weet niet of je in een synagoge, moskee of kerk
wel voor de juiste God heb gebeden,
toen 'n halve gek midden in 't portaal
kil als 'n robocop 'zijn' ding doet,
met ieders lichaam en ziel aan de haal,
je weet wel dat op elk moment
de duivel en zijn mallemoer
overal klaarstaat met een halfautomatische zeis
om in luttele seconden, klikken en moordende zwaai,
de levensdraad door te knippen
keer op keer, steeds wat meer,
zo ook de gemoedsrust
ieder van ons allemaal ..
( voor Willy Declercq leraar estetica,
latijn, grieks en filosofie 1936-1918 )