Verborgen tranen.
Flink moest je zijn
Geen plaats voor tranen
Je kreeg het bij geboorte mee
Weggestopt verdriet
Geen emotie tonen
Het ebde weg als bij de zee.
Gelukkig zijn die
Zichtbaar treuren
Zegt Christus , Zoon van God
Getroost zijn zij
In al hun deren
Groeit er een keren in hun lot.
Tranen kunnen ’t stenen
Hart verbreken
Verdriet toelatend waar dit ontstaat
In eigen denken
Eigen voelen
Doch ook waar ’t lot de ander slaat.
In ieder leven
Wenken tranen
Rijst er verdriet , ontstaat er pijn
Daarin ontspringt
De bron van liefde
Die licht opteert in zonneschijn.
In Christus Woord
Glanst mededogen
Hij kent de pijn , droeg al het leed
Mede als strijd
Tegen het kwade
Tranenstroom die wissend vergeet.
th