in lyrische extase
ik voelde klanken
op de weg
een stuk klavier
speelde chaos
van papier
zonder schrift
in dissonanten
naderde apocalyps
met af en toe een
hemels intermezzo
tussen treden
die ik heb gemist
wanklank bleek
al lang refrein in
dreunende verwarring
het tekstuele werd gerapt
in stroboscopisch licht op
een magisch virtuele set
stemmen hadden
het gezicht van
alle werelddelen
ogen slechts gericht
op hen die euforie
uit pillen deelden
ik ben hen snel
voorbij gegaan
de naamlozen
in lyrische extase
voor de hemel zal ik
mij nog moeten haasten
wil melker
23/02/2017
Avr: | Donderdag, februari 23, 2017 11:57 |
Kan je snel voorbij gaan wel begrijpen! Triest, dat voor sommigen dit de manier is, om uit de realiteit te vluchten! Mooi, rakend schrijven! mvg Avr | |
teun hoek: | Donderdag, februari 23, 2017 11:06 |
iets wat vandaag ver weg lijkt te zijn. th | |
Anneke Bakker: | Donderdag, februari 23, 2017 08:51 |
Je brengt ons in geestvervoering met dit bijzondere gedicht Wil, en haast je maar niet, het leven zoals jij hier schetst is te mooi zelfs op een onstuimige dag als deze. Warme groet. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 23 februari 2017 | ||
Thema's: |