In het donker kan ik duidelijk zien,
Koppig verblind door alles wat ik tekort kom,
Anderen op hun wenken bedien,
Maar al het belangrijke links laat liggen,
Hoewel het gevoel me anders verteld,
Voelt mijn hart zich een beetje dom,
Deze onverantwoordelijkheid,
Voelt als een traditie,
Maar in de gesprekken die ik heb met mezelf,
Kan ik niemand anders de schuld geven dan ikzelf,
In mijn realiteit,
Ik ontsla mezelf van fictie,
Want ik wil niet hetzelfde blijven,
Ik ontsla mezelf van die realiteit,
Want ik weiger hetzelfde te blijven,
Ik ontsla mezelf van de schuld,
Want ik weiger dezelfde gesprekken te voeren,
Ik ontsla mezelf van onbeantwoorde liefde,
Want ik weiger dezelfde te blijven,
Die zich constant laat beroeren..