Ze zinkt in dit gedicht
voelt het water trekken
helder, stil en koud
witte vlinders vliegen nog
voorbij, in nachten daarbuiten
brengen licht in melancholie
herinneringen, ze wachten
in innerlijk weerspiegelde ruiten
de laatste vlinder, dat ben jij
en zee, een verleden terug
of verder, stenen van het hart
verzwaard en koud als water
is een gedicht een verzonken drenkeling
verwondert afscheid, het leven de liefde
gelaten,waar ze niet meer van houdt.
september: | Zondag, oktober 04, 2015 21:37 |
Hartelijk bedankt Stroejaro en Allysson voor de fijne reacties :) Liefs |
|
Allysson: | Zondag, oktober 04, 2015 09:54 |
mooi schrijven, heerlijk ritmisch, als een golf dat over je voeten spoelt. | |
Stroejaro: | Zaterdag, oktober 03, 2015 00:48 |
Een heerlijk gedicht. Heel mooi. | |
september: | Vrijdag, oktober 02, 2015 19:30 |
Dank jullie hartelijk voor de fijne reacties. Ik ben er blij mee :) Liefs | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, oktober 02, 2015 11:54 |
wat een mooie weer | |
kimmytje: | Vrijdag, oktober 02, 2015 11:47 |
Wondermooi en het slaat me met verstomming Heel graag komen lezen hoor Liefs Kimmy |
|
Mamke: | Vrijdag, oktober 02, 2015 11:07 |
Poezie, prachtig! Ik zou willen dat ik dit kon... | |
teun hoek: | Vrijdag, oktober 02, 2015 09:18 |
een diep verlangen dat fladdert op de vlinderslag. th | |
verhavert: | Vrijdag, oktober 02, 2015 09:16 |
prachtige poezie | |
Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 02, 2015 07:53 |
Ze zijn er nog, de witte vlinders, en altijd is daar de melancholie die de herinneringen levend houdt. In verwondering dit bijzondere gedicht gelezen September. Lieve vlindergroet en zonnige dag gewenst. Anneke |
|
verdrietige schildpad: | Vrijdag, oktober 02, 2015 05:12 |
mooi! lieve groet. | |