ongekende
gemengde emoties
een minuut stilte
werd ellenlang
respect voor hen
die kisten droegen
van hen die thuis kwamen
anders dan verwacht
ontroering
het respectvol applaus
door de nabestaanden
de lange colonne
saamhorigheid
zoveel mensen één gedachte
troost voor hen
die moeten missen
christa
Dirk Hermans: | Donderdag, juli 24, 2014 23:18 |
iedereen leeft erin mee het is een eenheid dat een verbondenheid brengt onder mensen die dat samen verwerken | |
christina: | Donderdag, juli 24, 2014 23:00 |
zo is dat heel sterk | |
Black Lord: | Donderdag, juli 24, 2014 22:45 |
meer respect kan een volk niet geven...dan hand in hand tranen delen thanx voor je reactie maar was nooit echt weg en niets is sterker dan de stilte...toch? |
|
christina: | Donderdag, juli 24, 2014 19:34 |
marchiano weet je ..je moet niet zoeken naar woorden schrijven wat je voelt als je de beelden ziet daar gaat het hierom om puur gevoel ...liefs christa |
|
wervelende regenboog: | Donderdag, juli 24, 2014 19:33 |
ja er is heel wat losgewoeld mooi verwoord Christa |
|
H. Mariette: | Donderdag, juli 24, 2014 17:43 |
Mooi verwoord Christa, en alsook Marchiano, je hoeft niet te dichten om krachtige woorden te spreken, ik wens iedereen veel sterkte, warme groet :) | |
marchiano di noche: | Donderdag, juli 24, 2014 15:47 |
zoveel gevoel zit er in jouw schrijven en ieders schrijven in de afgelopen dagen... Snap het denk ik wel, maar nog niet in zijn geheel, alsof laagjes van diepte, me bevangen doet, meesleurt, stil maakt. .. mooi verwoord van wat zich niet bevatten doet, van jou christa, en ieder ander die over deze verschrikkelijke gebeurtenis schreef en meeleven deed. liefs M. |
|
marchiano di noche: | Donderdag, juli 24, 2014 15:44 |
ik lees ieders schrijven in dichtvorm en het gevoel dat ieder hierin voorzichtig neerleggen doet. eigen woorden, jullie woordgevoelens. En het spijt me dat ik me gewoon geen raad weet, woorden zoeken, daar waar deze zo normaal uit het hart vloeien, maar me gevoel en emotie zit ervoor, alsof ik probeer te spreken maar ik mime speel, hap naar lucht, en geen klinker of woord zich lijkt uit te willen spreken! of durven misschien... Nu pas dit schrijven, als autist staar ik naar het witte vlak | |
karinvangelder: | Donderdag, juli 24, 2014 11:48 |
heel mooi verwoord Christa zonnige dag X Karin |
|
teun hoek: | Donderdag, juli 24, 2014 09:50 |
Gevoelig. th | |
Anneke Bakker: | Donderdag, juli 24, 2014 09:29 |
Het was een waardig eerbetoon aan de slachtoffers, applaus en emoties verdrongen elkaar. Mooi gebracht Christina. lieve groet Anneke |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 juli 2014 | ||
Thema's: |