ze weeft de wonderbaarlijkste dromen
als de zon haar wangen streelt
bewegingloos leunt ze achterover
geen mens weet wat er zich
in haar mooie hoofdje dan wel speelt
alleen de wind
in een zachte intieme fluister
draagt weerspiegelend
het sprookje van hem en haar
op een roze wolk ver over de horizon
daalt neer met een streling
op een door weer en wind
gelooide mannenwang
hij laveert op hoge golven
kapitein op eigen schip
al zoveel seizoenen lang
heel even
denkt hij terug
met wat weemoed in zijn ogen
aan het meisje van toen
dat zijn hart zo wist te bekoren
maar de zee trok aan zijn bloed
wilde wateren
wilde hij bevaren
dus hij ging
liet haar achter
met alleen nog dromen
van haar jongen
die een zeeman werd
ver weg van haar
gedragen door de golven
Anneke Bakker: | Vrijdag, juli 26, 2013 14:52 |
Trouw nooit met een zeeman zou ik haast zeggen, bezint eer gij begint. Niet op jou van toepassing lieve Cobie. Mooi verwoord gedicht. Wens je een fijn weekend. Anneke |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, juli 26, 2013 11:11 |
met teun eens mooi geschreven!! |
|
wervelende regenboog: | Vrijdag, juli 26, 2013 10:44 |
het is kiezen of delen de zeekracht is te sterk aanwezig mooi Cobie groeten wr |
|
teun hoek: | Vrijdag, juli 26, 2013 10:32 |
de eeuwige trek van liefde tussen haar en de zee.Bekend verschijnsel aan de kust. h. gr. teun |
|
Auteur: windwhisper | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 26 juli 2013 | ||
Thema's: |