Diep in de zee, in de eindeloze oceaan,
Weerklinkt een lied, een droevig gezang
Niemand die het kan horen, niemand is dichtbij genoeg
Waarom is hij zo alleen?
Het water is helder, gebroken lichtstralen dansen om hem heen
Hij is omgeven door schoonheid, de schoonheid van de zee
Maar toch is hij alleen, hij is gevangen in vrijheid
En soms, even tussendoor, kijkt hij naar het land en droomt
Op het land is zijn geliefde,
Voor wie hij alles op zou geven
Zijn leven in de zee en al de schatten,
Die hij verzameld heeft in de diepte
Al had hij haar nog nooit gezien
Nog nooit had hij haar ontmoet, maar hij wist dat ze er was
En hij hoopte dat hij haar ooit zou vinden,
Met haar samen zou kunnen zijn, haar geluk zou kunnen geven
Deze meerman, die zoveel tijd besteedt aan dromen,
Dat hij soms vergeet te leven
En hij blijft dromen, tot hij wakker wordt,
En het droeve lied opnieuw weerklinkt
Want diep in zijn hart is hij alleen...