Ik werd vandaag weer huilend wakker,
Want ik droomde over jou en haar,
Hebben we al zo lang geen contact meer,
Is mijn hart er schijnbaar niet mee klaar.
Ik mocht toekijken naar jullie samen,
Het tafereel op mijn netvlies gebrand,
Heel romantisch zat ze daar,
Tussen jouw benen op óns strand.
En toen je me zag, deed je heel geniepig,
Of je mij nooit hebt gekend,
Zoals je toen ook vaker deed;
Je zou denken dat het went.
Om jou weer te verliezen,
Zo was het toch altijd,
- Ik raak je verdomme zelfs nog,
In mijn dromen aan haar kwijt. –
nana: | Dinsdag, november 20, 2012 23:45 |
zo voelbaar onder woorden gebracht.. | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, november 03, 2012 15:22 |
wat een verdriet!!Doet zelfs pijn om te lezen!! | |
David Matser: | Zaterdag, november 03, 2012 14:09 |
Mooie verwoording van iets heel moeilijks. Liefs |
|
wervelende regenboog: | Zaterdag, november 03, 2012 13:54 |
dromen geven aan in hoeverre je het gegeven hebt verwerkt goed verwoord! hgr wr |
|
mima: | Zaterdag, november 03, 2012 11:38 |
mooi het verdriet verdicht, Engeltjuh. | |
teun hoek: | Zaterdag, november 03, 2012 11:37 |
het onbewuste klimt juist dan omhoog...... sterkte en zoek naar het betere. h. gr. th |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 november 2012 | ||
Thema's: |