Dag lieve oom,
Hoe is het daarboven
Het is bijna twee jaar geleden
en ik kan het nog niet geloven
Dat ik je nooit meer zal zien
nooit meer even met je kan praten
En dat ik je nooit meer iets kan vragen
zal ik nog het meeste haten
Het voelt zo vreemd
om zonder jou door te gaan
Je nooit meer te kunnen aankijken
en de twinkels in je ogen te zien staan
Al twee jaar een gevoel van leegte
en vandaag doet het nog meer pijn
Omdat het gewoon niet eerlijk is
dat je er op je eigen verjaardag niet bij mag zijn
*Ik mis je, aller liefste oom, we zullen je nooit vergeten*