Lieve mama,
Het is even geleden dat ik je schreef,
over mijn leven en wat ik beleef.
Veel gebeurt er in een mensenleven, zonder jou kwam ik alleen te staan,
maar jij hebt vaker tegen mij gezegd, jij kunt de hele wereld aan.
We zijn verhuisd naar een plekje waar jij zo trots op zou zijn,
klein, mooi en precies passend bij ons gezin, zo fijn.
Mijn ontzettend lieve vriend, jij hebt hem maar 2 x ontmoet,
ik had je zo veel meer tijd met hem willen geven, hij doet me goed.
Een lieve man heb jij altijd gezegd dat heb je nodig,
deze woorden zijn voor hem overbodig.
Lief is hij ook voor ons hondje, ja ons kind dat weet je,
ons hondje met een echte persoonlijkheid is zeer ondeugend, maar ook lief is ze.
Ik kan niet meer zonder die twee,
zij geven mij dat gevoel van “peace & vree”.
Werk is altijd weer een gevecht, goed maar weer toe aan een nieuwe baan,
jij zei altijd ga niet te snel en blijf nadenken, dan dient de juiste zich wel aan.
Ach dat is helemaal niet het belangrijkste, ik wil je laten weten dat ik leef,
met jou in mijn hart en ik denk vaak aan je met een lach, en dan voel ik het, ik beef.
Want tuurlijk wat had ik je graag bij me gehad in mijn leven, nog zoveel te delen,
elke dag, je zou me adviseren en zeggen dat ik in mijn leven ook moet spelen.
Ik probeer het mam, ik hoop dat je dat weet en voelt,
gewoon de dag per dag bekijken, met wel wat nadenken, je begrijpt wat je dochter bedoelt.
Ik ben gelukkig, ik durf het haast niet te zeggen,
ik denk dat ik van jou de wijze lessen heb meegekregen om dit te zo vast te leggen.
Altijd in mijn hart, altijd een gemis,
maar ergens weet ik het, je bent er wel, ergens in de duisternis.
Liefs je dochter.