uit de stalen kerktoren
verwaaien hoge tonen
echo’s van tijd
seconden roesten niet
rijgen zich aaneen
tot kettingen van uren
die dagen vastklinken
tot maanden
ze verankeren in jaren
de toren priemt
naar de oneindigheid
tijd staalt tevergeefs in eeuwigheid
wil melker
03/09/2012
entropy: | Maandag, september 03, 2012 18:32 |
Tjonge wat virtuoos geschreven :'') | |
ela: | Maandag, september 03, 2012 14:20 |
De hoge tonen opgeslorpt door eeuwigheid, kaatsen terug en drijven de massa uit elkaar, zonder iets te verbeteren, alleen zichzelf. ela |
|
teun hoek: | Maandag, september 03, 2012 11:39 |
Een mooi gedicht met klankvolle torengeluiden, denk aan gedicht van ida Gerhardt over de oorlog. Het carillon. h. gr. teun |
|
trucker klaas: | Maandag, september 03, 2012 05:34 |
een hoogfrequente nagalm :( goedemorgen ,klaas |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 september 2012 | ||
Thema's: |