A walk to remember...
Er was een tijd,
dat ik geen grensen kon,
er was een tijd,
dat ik niet wist waar aan ik begon.
Deed dingen die een mens,
beter niet kan doen,
deed dingen die een mens,
ach lul niet zo stom, dat was toen.
Ik ben nog wel dezelfde ik,
alleen laat veel dingen liggen.
ik ben nog wel dezelfde ik,
alleen heb ik nu wel een doel voor ogen.
Ik zat me te bedenken,
wij zijn één,
verbonden,
een stel,
een paar,
van twee.
We zijn het zelfde,
behoren bij elkaar,
allebij kennen we de ander,
allebij weten we van elkaar.
Ik ben ook bang voor al wat komen gaat,
maar voor één ding ben ik niet bang,
bij jou zijn.
Maar misschien ben je wel bang om bij mij te zijn.
Ik heb nooit echt gedaan wat andere zeiden,
leefde altijd mijn eigen leven,
helaas verkreeg ik er geen sterke wil door,
maar mijn gevoel voor jou,
deed mij naar je luisteren.
Daarom heb ik ook spijt van het laatste mailtje,
ik was onbezonnen, teleurgesteld,
en heb woorden gezegt,
die ik nooit had willen zeggen,
het spijt mij daar voor,
laat mij ze terug nemen.
Ik dacht niet na,
ik was opdat moment wel egoistisch,
het spijt me ontzettend,
hoop echt dat je het me vergeeft.
Ik wil niet langer zonder jou,
ik mis je in alles,
zie je in alles om me heen,
wat mij doet realiseren.
In realiteit,
jij houd mij op de been,
Jij bent het die tegen mij zegt,
is dat wel zo slim, zou je dat nou wel doen.
Jij bent het die mijn richting zet,
jij bent het die mijn dromen verlicht,
met de kracht van liefde,
het gevoel van binnen.
Jij laat mij zweven,
vliegen,
misschien nog met beschadigde vleugels,
maar jij hebt de teugels.
Ik ben genezende,
je als zuster met het geneesmiddel,
het is als,
een wandelling die ik niet zal vergeten.
Geef me nog één kans,
ik zal je zeggen,
ik zal je laten voelen,
wat we nogsteeds voelen.
Die verbondenheid,
die liefde tussen jou en mij.
En je weet dat ik daar gelijk in heb,
want jij geeft ook nog steeds om mij.
Wees niet bang lieve jij,
samen komen we er wel uit.
Zal je verlossen, vrij,
van de bange gedachtens.
Een mens kan soms dingen niet in een keer begrijpen,
dat snap ik,
heb het zelf onder vonden,
en dat zal ook altijd wel blijven,
dat houd ons mens.
Ik mis je,
ik zal nooit opgeven,
ze kunnen me niet tegenhouden,
de gevoelens voor jou te tonen.
Ze moeten me van mijn leven beroven,
en dan nog zal ik wachten op jou,
zolang als nodig,
daar boven,
ik blijf het gevoel trouw,
en ben positief,
want voel dat het goed komt.
Ik ben niet bang mijn gevoelens te tonen,
ik ben niet bang,
en laat me zeker niet door andere beinvloeden,
het is mijn leven,
ik voel het zoals ik het voel,
ik zie het zoals ik het zie,
ik hoor het zoals ik het hoor,
wat komt een ander dan praten.
Het spijt me echt dat ik zo dom ben geweest,
maar we beiden hebben zoiets nooit eerder mee gemaakt,
snap ik, waarschijnlijk is het daarom zo moeilijk,
of beangstiggend.
Maar we komen er wel.
Ik geef het in ieder geval niet op.
We zeiden beide zomaar dingen,
die we niet hadden willen zeggen,
zeiden beide dingen,
waar we spijt van kregen.
Maar het heeft mij wel dingen in laten zien,
zien wat echte liefde is,
zien wat ik opdat moment deed,
zie in wat ik op dit moment doe,
zie ook in waar ik graag naar toe wil werken.
Ik ben als een vlinder,
op weg naar de zon.
Ik ben als een ster,
die zal waken over jou,
ik ben als een hart,
die alleen maar loopt,
voor jou.
Als jij het net zo voelt,
wat ik zeker weet dat je doet.
Dan moet ik ons vertellen,
we hoeven niet bang te zijn,
Het komt goed,
verbonden voor altijd,
want weet je,
wees gerust.
I love you,
always did,
and always will.
You are the one,
i always dream off,
always did,
and always will.