mijn golven
beuken tegen
weerbarstige rots
keer op keer
probeer ik
haar te bewegen
een baken in zee
dat branding ontlokt
aan het stromend getij
zij is alleen
durft eenzaam te zijn
zonder pijn
geen aanbidders of vrienden
die enkel zichzelf bedienen
van haar aanwezigheid
jij hoeft niet te breken
wil je alleen laten weten
dat wij voor altijd samen zijn
wil melker
11/01/2012
Jacky Van den Berghe: | Donderdag, januari 12, 2012 00:56 |
Een rots in de branding waar de opgezweepte emoties (stormachtig water) van afdruipen, zich op te pletter slaan zodat het water (de emoties) weer rustig worden! Kunnen wij uitgroeien van een vlug opgezweepte emoties-mentaliteit naar een onbreekbare rotstoestand (waar men op kan bouwen)!? Prachtig gedicht, Wil! Gegroet, Jacky |
|
youkie: | Woensdag, januari 11, 2012 15:01 |
een prachtig schrijven liefs |
|
Dasje (lucky): | Woensdag, januari 11, 2012 12:56 |
Zo mooi...nog maar es die begrijpende kant van jou... Heb ik al vaker ontdekt in je prachtige gedichten... Bijzonder rakend mooi! Liefs, Dasje ;0) |
|
Quicksilver: | Woensdag, januari 11, 2012 12:05 |
wauw, wat ontzettend mooi! | |
Claudelaire: | Woensdag, januari 11, 2012 09:28 |
Supergedicht ! | |
H.J.: | Woensdag, januari 11, 2012 09:13 |
mooi mooooi. Heerlijkom nog even te lezen voor ik als een blok/rots in mijn bedje lig:) fijne dag |
|
trucker klaas: | Woensdag, januari 11, 2012 07:49 |
onvoorwaardelijke vriendschap is toch het mooist ;) goedemorgen ,klaas |
|
windwhisper: | Woensdag, januari 11, 2012 06:32 |
wowww..........wat valt er meer te zeggen, dan "petje af" warme groet en goede morgen Wil Cobie |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 januari 2012 | ||
Thema's: |