het was
de diepte niet
waar ik zo’n angst voor had
maar dat ongewisse
het onpeilbaar
zwarte van dat gat
waar anderen mij de vleugels
reiken van pennen en papier
sta jij naast me vraagt blijf hier
zij wenken
aan de overkant
met zon en paradijs
jij kunt niet vliegen
zeg je stil
en neemt mij bij de hand
samen zijn we weggegaan
toch kijk ik terug
omdat mijn hart blijft overslaan
wil melker
20/08/2011
windwhisper: | Zaterdag, augustus 20, 2011 05:41 |
het ontroert me, want vaak kunnen woorden zo herkenbaar zijn, al kleurt een ieders eigen denkwijze die woorden dan in een ander perspectief lieve groet en goede morgen Wil ik ga mijn jas aan doen en even de buitenlucht proeven Cobie fijne zaterdag |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 20 augustus 2011 | ||
Thema's: |