ik staar de golven na
zij slaan de maat in eeuwig lied
en schuim op koppen snelt naar 't strand
rimpelt de vaste vorm;
de zon warmt snel het goudbruin zand
ik tel de stappen die nog zijn
herinner mij die niet meer zijn gebleven
zij gaan nu verder in hun eeuwigheid
die ook aan een elk van ons gegeven
ver aan de kim zie ik de hemel rijzen
waar aarde tot in 't hoge reikt
en moeder God ons onze weg wil wijzen
mijn ogen tranen (door het zilte,
is wat ik mij heb wijsgemaakt)
want leven pulseert luid
Godvader: | Dinsdag, juni 21, 2011 17:17 |
dit gedicht ''pulseert'' in zichzelf al... | |
kelo ami: | Dinsdag, juni 21, 2011 12:04 |
mooi geschreven liefs kelo |
|
wervelende regenboog: | Dinsdag, juni 21, 2011 11:56 |
mooi gevoelig schrijven hgr wr |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2011 | ||
Thema's: |