Moe ben ik, zo ontzettende moe.
Van het vechten voor mezelf.
Proberen alles goed te doen en door te gaan.
Bang me kwetsbaar te tonen.
Kapot, van het vechten tegen mezelf.
Met alle kracht eruit proberen te komen,
maar er is geen ontkomen aan.
Slecht voel ik me, verdwaald, leeg.
En maar doorgaan, en doorgaan.
Proberen mezelf erdoorheen te slepen.
Zo goed en zo kwaad als het kan.
Als ik maar doorga, verderga, mee ga.
Wat als het niet lukt?
Als ik helemaal niet meer kan?
De pijn of juist de leegte,
alles te erg overstemd?
Kan ik dan nog de kracht opbrengen?
Het is soms zo verleidelijk...
Om weg te gaan, weg van alles.
Maar daarvoor ben ik nog te bang.
Nog een paar stappen te ver weg...
Een paar stappen...
Bang voor Mezelf.