ik weet nog mijn gevoel op de dag van één
met honderd twintig maar alleen
en jij die naar me keek ik niet zag
of jij me eventueel nog mag
maar wat heb je gevraagd en gedaan
om daar nadien met mij in het licht te staan
het was simpele keuze en het was voorbij
misschien voor jou maar niet voor mij
geen idee of je mij nog leest
en dan denk en voel en zie en hoor
ik wat anderen denken en heb nu genoeg
van wat anderen vinden ze kunnen erin
de boom in mijn park jou als hebbeding
en wat dan nog als de muren gaan luisteren
en ik jou mijn woorden schrijf moet fluisteren
je weet dat het kan je weet ook dat het is
daarom dat ik dan ook hoop dat je dit leest
geen idee of het is geweest
en wat nou met de tijd die van me gaat
en de zon schijnt recht op de straat
nee geen zonder huis er zijn er veel
hopelijk schrijven wij elkaar via de mail
niet dat we dat gedaan hebben wat was
en jij mijn onzeker gevoel genas
je was de bas van klas van top tot teen
met honderd twintig maar alleen