Jaren dat jij er niet was!
Jaren dat ik niks gehoord heb!
Dat het je niet boeide, hoe het met je zoon ging!
Jarenlang, waarin ik je miste...
En toen... was jij daar...
En ik moest jou vergeven...
Je had spijt, want toen was je jong...
Ja, je was 19... oud genoeg!
Wou je beweren, dat je niet wist dat je niet mocht slaan?
Dat je niet wist, dat wapens verboden waren?
Dat je niet wist, dat je van kinderen afblijft...
En dat je geen kinderen bedreigt omdat je boos op hun moeder bent!?
Jaren dat ik niets van je wist.
Jaren dat niemand mij iets kon vertellen.
Waar is je vader jongen?
Jaren wist ik het antwoord niet...
En nu...
Je wilt dat ik je vergeef.
Ik zal het doen, maar weet 1 ding:
Mijn vader... zal je nooit zijn!
[na meer dan 10jaar niks te horen komt hij, met het bericht mijn vader te zijn. Weet 1 ding: Een vader is er voor zijn kinderen. Het enige dat jij bent, is een verwekker...]