Stil gevallen klok
Eens begon het tikken
neen, het stopte niet
want elke dag, steeds opnieuw
keer op keer luidde hij
Het leven was een feest
maar ook soms een hel
ondanks alles hield je de moed
ging je verder hoe moe je ook was
Dagelijks straalde je
al durfde je te huilen
als niemand het zag
Schuw was je vanbinnen
langs buiten was je de stoere
maar ook jij had verborgen kanten
want je was en bent geliefd
Ook nu dat wij je moeten
laten gaan, af geven aan de engelen
weten we het was genoeg
je heb nu rust, maar vergeten je niet
Wij nemen vrede
met het heen gaan
van jou,lieve meneer,
vader, echtgenoot,… .
Peter van Tiel: | Donderdag, april 22, 2010 14:15 |
Wens jouw vriendin dan maar heel veel sterkte van mij. En bedankt voor je steun. Ben vandaag gebeld door het ziekenhuis. Er was een spoedgeval tussen gekomen en men had verzuimd om mij in te lichten. Volgende week dinsdag word ik geholpen. Nou ja, alles komt hopelijk toch weer goed. Fijne dag verder. Liefs, Peter. |
|
_Lieverdje_: | Woensdag, april 21, 2010 20:32 |
stilmakend geschreven fijne avond liefs |
|
tweetyke: | Woensdag, april 21, 2010 20:13 |
het gedichtje heb ik geschreven voor een vriendin van mij waar zondag haar vader plots overleden is | |
CBR: | Woensdag, april 21, 2010 19:21 |
Ook al is dit een zeer droevig onderwerp, je hebt het dan ook rakend geschreven liefs, cbr |
|
Auteur: tweetyke | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 21 april 2010 | ||
Thema's: |