Er zijn zoveel kleine en grote dingen,
Die me zo hard laten herinneren,
Wat een lieve vriend ik had
en in wat een mooi leven ik zat.
Maar... die vriend en dat leven zijn nu voorbij..
het gedacht maakt me niet gelukkig,
en zeker niet blij.
Ik mis dat mooie jaar.
Kon ik maar terug gaan, voor heel even maar.
Nu zijn het weer dromen,
Nooit gedacht dat het zover moest komen..
Waar is die tijd gebleven?
Die tijd, dat ik met hem zou weg zweven.
Ik mis die tijd.
Ik heb echt zoveel spijt!
Maar deze straf zal er zijn,
met veel verdriet en pijn.
Hem gelukkig zien met haar.
Kon ik maar terug naar dat mooie jaar.
Al is het voor heel even maar..
Of... misschien wel voor altijd..
Want nooit had ik zoveel verdriet en spijt!