het witte leven sluiert
de roestige gespen in een
tijdelijk blauwdruk, maat
ongeëvenaard
grote stappen geen vooruitgang
in een wens die ik niet
mag hopen ligt de hemel
uitgespreid op straat, maatje
tweeduizend tien
de aarde warmt, het vriespunt
lijkt hoger te liggen
de koorts zet trage stappen
op het weke water
bleke gezichten, ontdaan van moed
watertrappelen waklopen
het lijkt op een mondiale
klucht, de angst wordt verdreven
zoals het ijs ontdooit
wanneer het met zout wordt verweven
Quicksilver: | Zondag, januari 03, 2010 16:43 |
Mooi sterk gedicht! liefs,liefs |
|
~MeLoDy~: | Zondag, januari 03, 2010 14:36 |
mooi elze... gr. MeLoDy |
|
hiljaa: | Zondag, januari 03, 2010 14:17 |
kruip dicht tegen lia aan en de honden op de voeten om te verwarmen.... filosofisch mooi neergeschreven knliefs--hiljaa |
|
switi lobi: | Zondag, januari 03, 2010 14:14 |
Machtige bespiegeling.. Heel veel laifs voor jou en thuis en nog meer goeds gewenst! Dikke kus, switi lobi |
|
_Lieverdje_: | Zondag, januari 03, 2010 13:42 |
prachtig geschreven Elze fijne zondag liefs |
|
Ria Klein Herenbrink: | Zondag, januari 03, 2010 13:35 |
Je hebt het weer ijskoud (of is het ijzersterk) neergezet mooi elze liefs Ria |
|
arie: | Zondag, januari 03, 2010 11:48 |
pek en veren niet vergeten de mensheid moet nog leren dat de aarde sneller slijt niet mee kan in de tijd zolang er dwazen lopen... een liefdevol warm en gezond 2010 voor jou en hen die je lieft toegewenst arie |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, januari 03, 2010 11:47 |
prachtig!!!!!gr.janny | |
Stormtrooper: | Zondag, januari 03, 2010 11:42 |
;) | |
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 januari 2010 | ||
Thema's: |