M-Rose: | Maandag, november 23, 2009 20:15 |
ja zo zag ik de inhoud van jouw schrijven met volledig inzicht toen ik herlas Dan Zijn We Met Twee In Dezelfde Situatie Terechtgekomen ik wens je moeder een herstel toe met jouw een beetje liefde en steun van de famile gaat het wel sterkte in deze tijd voor jou |
|
Alema: | Maandag, november 23, 2009 20:07 |
dat raar teken in mijn vorig bericht moet een ''e'' met een accentje voorstellen. Dus we hebben het ''net'' kunnen verhinderen | |
Alema: | Maandag, november 23, 2009 20:06 |
Ik stel uw reactie op prijs maar als ik eerlijk moet zijn, hebben we de daad zelf nét kunnen verhinderen. Tot drie maal toe. Dit gedicht heb ik geschreven om het gevoel "het heeft niet veel gescheeld" van me af te zetten. Mijn moeder is trouwens zelf al enkele jaren opgenomen in een psychiatrische instelling dus is het moeilijk voor haar om van daaruit mijn zus te helpen. Vandaar de neerwaartse evolutie. |
|
M-Rose: | Maandag, november 23, 2009 19:59 |
" dan zijn we met twee depressief " ja vandaaraf liep het blijkbaar fout. | |
M-Rose: | Maandag, november 23, 2009 19:53 |
ja als ze zo tactvol en begripvol in elke handeling was lijkt uit jouw woorden een goede band te zijn gegroeit geduurende de opvoedings-leer- didactieken. nu vraag ik me af hoe ze dan deze laatste daad niet kon voelen aankomen en zien wat er eventueel kon gedaan-worden in het bieden van hulp???? |
|
Auteur: Alema | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 23 november 2009 | ||
Thema's: |