Als de zon ondergaat,
alle zekerheden plots verdwijnen,
hoop opnieuw veranderd in twijfel,
en dag weer nacht wordt.
Als het daglicht opnieuw verdreven wordt door de duisternis,
Zie ik steeds jou beeld voor me,
Zie ik opnieuw je stralende lach,
Zie ik jou mysterieuze donkerbruine ogen.
Als dag weer nacht wordt,
hoor ik je zachte liefdevol stem,
hoor ik opnieuw de lieve, ondeugende dingen die je ooit zei,
hoor ik hoe je zei dat je voor eeuwig van me hield.
Wanneer dag weer nacht wordt,
Kan ik enkel hopen dat je van me houdt,
Diep van binnen weet ik dat dit het einde is,
Maar waarom zijn er dan nog steeds die vlinders?
Wanneer duisternis valt,
hoop ik dat wanneer de zon opkomt,
Jij er terug zal zijn,
Liefje ik hou nog steeds ontzettend veel van je.