Onder een oude burg
ga ik even zitten
sluit ik mijn ogen
Kort maar krachtig
kom ik tot rust
daar waar stilte heerst
Kruip ik diep weg
een verlaten plek
waar niemand mij vind
Daar aan die burg
waar stilte baas is
pink ik stil, een traantje weg
Ontgaat mij even
de kracht in het gevecht
tracht ik steun te zoeken
aan een kale muur
Met de steun van het beton
sta ik langzaam weer recht
hef ik mijn schouders en hoofd
Kijk ik naar de bovenlucht
begrijp ik; dat dit i s het
ga weer op pad, weg van de burg
Kijk nog eens achteruit
graveer de ik- plek
in mijn geheugen, laat het niet los
Want ik weet
meer dan ooit
daar ga ik heen
Als de tijd mij roept
roep ik, tier ik
huil ik zacht aan de burg … .