Wat een tijd hebben wij samen gehad,
Samen volgde wij ons rare levens pad.
Vol angst, verdriet & pijn,
Maar dat is dan ook hoe liefde hoort te zijn.
Ik dacht echt dat we samen alles aan konden,
Ondanks alle grote problemen waar we steeds weer voor stonden.
Vaak had ik twijfels over jouw gevoelens voor mij,
Maar een paar mooie zinnen en ik was weer blij.
Ik zag spoken want je hield echt van mij,
Na tig keer geloofde ik je en was ik gewoon alleen nog maar blij.
Blij dat ik je had voor mij alleen,
Tot dat die ene dag verscheen.
Eindelijk had ik de twijfels laten varen,
Maar jouw gedrag begon me weer zorgen te baren.
En ja hoor rond etenstijd zaten we te praten,
Je liefde voor mij was al een half jaar weg niks kon meer baten.
Al die tijd heb ik gelijk gehad,
Luisteren naar me gevoel dat is wat ik vergat.
Het doet heel veel pijn om je kwijt te zijn,
Maar ergens is het toch ook wel fijn.
We zijn namenlijk als goede vrienden uit elkaar gegaan,
Dat maakt het makkenlijker voor djaz dr bestaan.
Ik ben blij dat ik die jaren met jou samen heb kunnen zijn,
En dat mooie kind dat je me gaf maakt ieders leven weer fijn!
Ik ben nog lang niet over je heen,
En vaak zeg je dingen die aankomen als een schop tegen een zeer been.
Maar het maakt niet uit we komen er wel,
We knokken voor ons kindje alleen niet meer als stel.
Ergens vind ik het eng ik was zo lang niet alleen,
Maar ik kom er wel samen met me kind geen probleem!
Ben blij dat we zulke goeie vrienden kunnen zijn,
Dat verzacht toch nog een beetje de pijn.