weet..zo je alleen komt te staan
is de weg om verder te gaan
moeilijk te beschrijven
veel mensen blijven om je heen
maar innerlijk blijf je alleen
je leert zwijgen over je verdriet
denkt ‘mensen vergeet niet ‘
dat dit wonden achter laat
eèn dag troost nooit voldoende is
geen vervanger voor jouw gemis
wat in je hart gegrift staat
die uitgestoken hand ’t zij virtueel
zegt dan genoeg in zijn geheel
kan zelfs voldoende zijn
geen meelij doch meeleven is goed
geeft kracht en nieuwe moed
Karin
Marc Geerinck: | Dinsdag, augustus 11, 2009 07:18 |
helemaal mee akkoord karin, mooi geschreven, lieve groet, Marc |
|
Aquarel: | Zondag, augustus 09, 2009 22:38 |
Heel mooi Karin... Liefs, Aquarel |
|
lexx: | Zondag, augustus 09, 2009 21:12 |
je leert zwijgen omdat mensen er niet meer naar vragen; eigenlijk wil niemand je zien als je verdrietig bent: op de een of ander manier worden mensen dan timide, is mijn ervaring. ze voelen zich hoogst ongemakkelijk he: maar virtueel, ja, virtueel zijn we allen ruimhartige invoelende mensen. op een handjevol tegenstrevers na. fijn gedicht, om over na te denken karin. kiss. | |
©jade: | Zondag, augustus 09, 2009 21:09 |
iemand die je lief had en nog hebt, is niet te vervangen....nooittt, sterkte meis xx jade | |
tinkelbel10: | Zondag, augustus 09, 2009 20:42 |
heel mooi verwoord Karin...graag gelezen, liefs Tina. |
|
tinkelbel10: | Zondag, augustus 09, 2009 20:41 |
heel mooi verwoord Karin...graag gelezen, liefs Tina. |
|
Anastacia: | Zondag, augustus 09, 2009 20:21 |
mooi en berijpend gedicht mijn schoonmoeder zit hier ook mee we zijn er voor haar zo veel we kunnen mooi verwoord liefs xxxx | |
Big Lady: | Zondag, augustus 09, 2009 19:48 |
heel mooi geschreven | |
Auteur: karinvangelder | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 augustus 2009 | ||
Thema's: |