al loop ik zo snel
al stap ik zo traag
al sprint ik tot het einde
het blijft altijd zo vaag
..
al ween ik in de regen
al ween ik op straat
er is niemand die omkijkt
en het vraagt
..
al hoest ik heel even
al hoest ik heel hard
er is niemand die bezorgt
die lieve woorden vraagt
;
gaat het met jou?
hoe voel je je nou?
heb je even
om de dingen te bespreken
,
de tijd gaat zo snel de tijd gaat zo traag
de tijd stopt soms heel even
zodat ik terugpraat
ik zeg dan heel vriendelijk
met mij gaat het wel
met mij gaat het goed
al sterf ik vanbinnen heel zachtjes
al is het mijn hart dat bloedt
al spring ik op
en val ik weer neer
niemand die kijkt
of niemand die zich keert
en als het gebeurd
wees dan even stil
probeer te begrijpen
dat praten niet altijd wil
want ik ben verlegen
en ik ben bang
dat niemand wil geven
om deze man.