Ik heb ervan gedroomd
Ik heb het van harte gehoopt
Maar hoe harder ik riep dat ik niet van je hield
Hoe meer ik voelde dat ik mezelf voor de gek hield
Maar zolang alleen ik wist dat ik loog
Zolang alleen ik wist dat ik verdriet had
Was het goed, dus hield ik het bij anderen droog
En liep moederziel alleen over mijn vaderloze pad
Mijn familie stond voor mij klaar en mijn moeder bovenal
Maar die zat zelf ook in een nogal erg diep dal
Ik wilde haar beschermen, wilde haar geen verdriet doen
Dus als ze over hem wilde praten gaf ik haar alleen een zoen
Ik riep het hardste dat ik je haatte
En geloof me dat deed ik absoluut
Ik weigerde naar je te luisteren en met je te praten
Hierin was ik consequent en resoluut
Ik had verdriet, voelde woede en pure razernij
Ik hield niet van jou
Want jij had het bewezen aan mij
Jij had mij laten staan in de kou
Ik wist toen dat ik nog steeds om je gaf
Ik haatte je en vond je vreselijk zwak en laf
Maar het huilen, schreeuwen en haten had ik nodig om het te verwerken
Alleen ik mocht weten dat ik mezelf voor de gek hield, de rest mocht niets merken.
maar ik ben nu aan het einde gekomen
aan het einde van dit rouwproces
het waren zware stappen en ik leerde een lastige les
het was moeilijk om dit te leren
maar ik heb het na alle jaren volledig kunnen accepteren
het is nu eenmaal zo, ik heb geen vader
maar woede en haat voor iemand voelen is geen aanrader
ik heb hem heus niet vergeven dat hij mij in de steek liet
maar het doet me niets meer, ik voel geen verdriet
geen enkel gevoel is er overgebleven
geen liefde en geen haat
geen herkenning of ontkenning
dit gevoel was van begin af aan mijn streven
ik heb het eindelijk bereikt
ik heb mezelf overwonnen
ik zet geen masker meer op zodat het naar anderen minder lijkt
ik ben aan mijn eigen vrije leven zonder haat begonnen…