in het menselijk oog gelegen de handen der tijd,
volgens wijzerzin betreden we het gouden pad,
draaiend over kering, wijzend in vloeibare directie,
breken we de perfecte cirkel,
bewegend nooit in vraag gesteld,
hier noch antwoord schuldig
lopende met ongevleugelde dagen
rennen we ongevederd verder
over onuitgesproken paden
die wentellen in hun wantoestanden
en uitmonden in dwalende wegen
kermende kasseien
vangen pompende benen, hier
met grijs-zwart stuifzand
bevangen in de vluchtwegen,
as dragend van onder hielen
vallend achterlings naar
het verloren verleden
een vierdelig vervaardigd kruispunt
werpt zich op als criterium
de brug achterliggende gedachtes
opgeblazen en tot alle schepen verbrand,
hier steel ik de zon en wederom
stel vooruit, wat voorvalt,
ommekeer sui onomkeerbaar
in verhaal gehuldigde,
hemellicht-dromen, dolend het hoofd,
wens-berekening is verder komen dan illusie's,
hemellicht-dromen, verrander ons in 'x' of zelfs 'y',
in dit punt zijn gedachtenvlagen, verdacht gewelddadig,
brekend de grenzen der limitatie,
hemellicht, open je visie over ongewelfde landvlaktes,
aanschouw de vruchtbare grond,
in perfecte synchronisatie gezeten onder de sterrenhemel,
tijd verspillend, totale verkwisting der momment,
genietend van wat er in haar schoonheid viel,
stiekem sluipend de toekomst binnen, onwetend,
doch er rijst een vermoeden op,
een vermoeden vals of juist
doch geen een die tegen de tijdsgeest indruist,
in deze hemellicht-dromen oordelen we volgens natuur's normen,
vleugels spreiden richting door beweging,
en zie
de tijdelijke loper, verstrooit onsterfelijk zand,
ons miljoenen gezichten in correlatie's aanrijkend,
hier wil elke droom tot de realiteit behoren,
zoals elke droom werkelijkheid wil zijn,
ieder verhaal wil vertelt worden,
zoals elkeen gehoord wil zijn,
kunnen we het hart dan uit het oog draineren,
zullen de kleuren dan nog resteren?
zal je het oog dan neder slaan,
wetende dat het tijd is om neer te gaan?
wel, dit zijn de dagen die de zon vergeten,
vergeten daden
verloren tussen de impuls velden en
de raad der wijzen
zoals de politiek dicteerd
'we hebben directie nodig'
ook al ben je nooit bevraagt
in de maatschappij die deelt
volkomen in afkeer
vragen heersen niet meer
in een verplichte leer,
een visioneur ligt hier verschiet
wachtend op zonnedagen vol verdriet
ze branden fel, maar doch
deze zwart-witte regenbogen
kleuren mijn hel
opgezet als een spel,
spreken wie kan
conform met een dubbele band
geextracteerd door anderen
klitten we vast
aan een non-conform idee
verwarrend die verranderende fase
in deze perfecte ekstase
geen anima meer
geen zorg
oorzaak wordt gevolg ,
wensen versus wensverwezenlijking,
ontsnap uit een wereld in stagnatie,
tot het occulte biddend,
tot een religie, bid
in deze tijd van ........, werd ik ontboden
richtend tot een opperwezen,
kennende het gezicht, de smekende ogen,
de ketens kunnen, kunnen niet breken,
plastic dromen, plastic wereld,
oog in oog, starend en leeg,
herrineringen doden visie's,
intentie's neergehaald,
het vertrouwde,
heeft jammerlijk gefaald,
op een dieper niveau
valt hier niets te leren
in een verhoogde staat
van bewustzijn kan verkeren,
hier de ziel aangehaald,
die in het labyrinth is verdwaald.