Verscholen in de kamer
tussen kast en muur
wist ik mij te verstoppen
met mijn oren bedekt
huil ik stil bittere tranen
want dit is niet wat ik wil
vol verdriet dat zich geborgen
in mijn lichaam o zo klein
weet ik toch dat ik het ga redden
ondanks alle tegen wind die ik krijg
al ik ooit mijn tranen weggeven
verschijnen zal er dan een lach.
Emi4: | Vrijdag, juni 12, 2009 21:29 |
Droevige tekst, erg mooi verwoord. Ik wens je veel sterkte! Liefs |
|
karinvangelder: | Donderdag, juni 11, 2009 18:45 |
nooit de moed opgeven Tweety hoop doet immers leven ? liefs en sterkte Karin |
|
verhavert: | Woensdag, juni 10, 2009 21:56 |
zo herkenbaar maar we gaan voor die lach knuffel martine |
|
isolina: | Woensdag, juni 10, 2009 21:00 |
heel veel liefde en kracht mooi deze , tweety . knuffff maria (isolina ) | |
_Lieverdje_: | Woensdag, juni 10, 2009 20:28 |
ik stuur je licht,kracht en liefde toe het komt heus wel goed liefs |
|
Auteur: tweetyke | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 juni 2009 | ||
Thema's: |