Ik kijk naar buiten en zie de zon, die steeds even achter de wolken verdwijnt.
Vol verlangen probeer ik van de zon te genieten en hem te omarmen
Maar steeds weer die wolk.. de zon die niet meer schijnt
En ook al weet ik dat de zon weer komt, steeds minder kan hij mij verwarmen.
Ik kijk naar buiten en zie de zon, ik lach, ook al is het voor heel even
Voor de wolk die er weer gaat komen probeer ik liefdevol te zijn..
Omdat ik weet dat hij zijn taak moet doen, zoals elk wolkje in dit leven
Maar waarom ik, waarom wolkje, doe je steeds weer pijn.
Blijven smachten naar de zon en steeds die wolk verdragen
Omdat mijn gevoel dat zegt, ik vraag me af waarom steeds weer
Verschuilt mijn hart en hoofd zich onder vele lagen
En zit ik smachtend vol met pijn, steeds weer, te wachten op de zon keer op keer.