waarom ben jij toch nooit bereid
tot luisteren
moet ik het nog harder fluisteren
waarom zijn de zinnen altijd hard van jou
onbegrijpelijk schimmig
en om de hete brij
ik schreeuw mijn eenzaamheid van daken
je wil je altijd weer vermaken
ten koste van alles
maar vooral van mij
is ijskoud
geen plekje warmte
door jou
mijn wapens
zijn kletterend op de keien
geen weerwoord in die ijzelkou
mijn breekbaar tegenwicht
mijn niet langer meer aanstaande
aangaande
liefde en geborgenheid
van schande
je wist mij aan te randen
in onwaardig vernederend toneel
ook al ben jij mij vergeten
jouw aanbiddend beeld
blijft bij mij nog steeds hopen
tegen beter weten
ruisend was onze zee
dansend jouw lente dijen
je kus beroerde onvergelijkelijk diep
hoe jij mijn nieuwe wereld schiep
gekoesterd in ons lichamelijk verglijden
level twaalf of nog hoger
spel
tot climax te bereiken
wat moet ik nog betrachten
waar zoek ik nog jouw zachte
zoals je vroeger naar mij lachte
Sammie Beltane: | Zondag, april 19, 2009 20:50 |
Zeg zo iemand als jij zou eens gewoon tegen die dame kunnen zeggen als jij je daar tenminste niet te goed voor voelt dat je van haar houdt, misschien zie jij haar zachte IK dan wel weer terug he???:P Iets om te overdenken misschien, fijne avond verder Sammie | |
Pancho v/d Post: | Zondag, april 19, 2009 15:23 |
mooi. Ik herken dit. Zo was het vroeger tussen mij en mijn (ex)-vriendin ook. Af en toe verlang ik ook terug, maar ja, het is al te lang geleden en de tijd gaat verder........ groetjes en sterkte |
|
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 april 2009 | ||
Thema's: |