Langzaam drijf ik dieper af
onder mijn eigen huid
Daar waar ik veilig ben
Daar waar ik iedereen ken
Daar waar alleen ik degene zal zijn
die ik toelaat tot het begrijpen van de pijn
Daar waar ik niemand hoef te overtuigen
Iets wat recht is krom moet buigen
Daar waar het is zoals het is
Ook al is het soms dat ik wat mis
Ik hou me vast
En ben verder niemand tot last