Lichtpuntje
Ja okay daar kom ik weer,
maar soms doet je houding mij zo ontzettend zeer,
je bent enorm egocentrisch ingesteld.
't Moeilijkste voor mij is dat je hierdoor zo weinig verteld.
'k Probeer als 't me te hoog zit dit te bepraten,
jij wilt dit natuurlijk veel liever laten.
Zelfs al zit je niet lekker in je vel,
trek je bij mij nog niet aan de bel.
Dat is te begrijpen, je hebt het altijd alleen gedaan,
maar je sluit me daardoor zo ontzettend buiten.
't Is net of je me dan totaal niet ziet staan.
'k Heb gehuild gisteravond/nacht, tranen met tuiten.
Ik respecteer je levenswijze, maar 't is soms moeilijk te bevatten voor mij,
ik krijg 't amper allemaal zelf op een rij.
Ik hou van je, ben er voor je, wil alles voor je doen,
't houdt bij mij niet op met enkel maar praten en een zoen.
Mag ik dan ook zo af en toe iets van jou verwachten, of wordt dit teveel?
Hopelijk begrijp je dat ik op deze manier m'n hart net wat beter kan luchten,
'k ben gewoon hartstikke bang, maar durf nu weer gewoon door te zuchten.
Je hebt mij 't afgelopen 1/2 jaar ontzettend gelukkig gemaakt,
dat heeft me meer dan al 't andere om me heen, heel erg geraakt.
Ik wilde uit dankbaarheid hier iets voor geven,
tuurlijk vind jij dit weer meer dan overdreven.
Gedeeltelijk dus toch maar wat 'doorgedramd' in de vorm van wat licht.
In de hoop dat ik toch een 'lichtpuntje' voor jou mag wezen!
Erg he, ik kan dit doort dingen nu eenmaal beter verwoorden in een gedicht.
Ik hoop dat we samen nog een tijdlang op 'deze manier' mogen leven!
oktober 1999