Ik loop alle windstreken op
en toch ga ik nergens meer
ik ren en loop op mijn hardst
en toch blijf ik ter plaatsen staan
Een uitgestrekte hand
die nog sneller weer verdwijnt
hulp vragend kijken
maar de angst te grote om te aanvaarden
Mijn gedachten zijn op hol geslagen
gevoelens lijken wel gemixt
niet helder meer denken
zonder angst en woede vooraan
isolina: | Zondag, februari 22, 2009 21:59 |
heel mooiiiiiiiii geschreven lieve tweety knuff love you . maria (isolina | |
Elenore De Groote: | Zondag, februari 22, 2009 21:09 |
Prachtig geschreven. | |
_Lieverdje_: | Zondag, februari 22, 2009 19:32 |
begrijpelijk in jouw toestand liefs |
|
Auteur: tweetyke | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 februari 2009 | ||
Thema's: |