Mijn familie,
sloot zijn ogen,
toen ik door een hel ging,
ik kon mijn eigen tranen drogen.
Jullie zagen mijn gezicht
jullie voelden mijn pijn,
maar waarom,
waarom konden jullie er dan niet voor me zijn?
Na een jaar,
is de hoop vervlogen,
en is er een gat in mijn hart,
jullie hebben me voorgelogen.
Ik heb veel geleerd,
je mag nooit dingen verwachten,
en al helemaal niet,
jaren op die steun wachten.
Mijn familie,
het enige wat overeenkomt is ons bloed,
maar ik zal nooit zoals jullie worden,
nooit.