Mooie woorden (deel 1)
Mooie woorden, die je tegen me zei
Mooie woorden, alleen voor mij
Mooie woorden, die je fluisterde
Mooie woorden, waar ik alleen naar luisterde
Die woorden die je tegen me sprak,
Maakten me vertrouwd en op mijn gemak
Want ik voelde hetzelfde, en dacht te weten wat jij bedoelde
Als jij zei dat je je gelukkig voelde
Door al die lieve woordjes begon ik op meer te hopen,
Ik stelde me ondanks mijn vorige mislukte liefde toch voor je open
Ik begon te hopen op vastigheid,
En daarom ben ik je nu kwijt
Was dan echt alles gelogen?
Die lieve woordjes, die glimlach, de blik in je ogen.
Dat je geen vastigheid wil is oké daar leer ik wel mee leven
Maar ik huil, omdat je me als herinnering alleen leugens hebt gegeven.