Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Zolang ik maar kon zwijgen
Zolang ik maar kon zwijgen
mocht ik nog even blijven
Maar ik begon te spreken
En alles leek verkeken
Het ja knikken was gedaan
Ik kon even goed voortgaan
Al mocht ik niet toekijken
Zonder mij in te dijken
Zo hoorde ik hen hijgen
Wat voor mij leek op dreigen
Omdat ik had gekeken
Zonder mij weg te steken
Naar hen die boven mij staan
Met alles er op er aan
Wat een mens kan verrijken
Als hij schuift over lijken
Reacties op dit gedicht
Vermeersch Jean-Paul vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Littledolphin
:
Woensdag, september 03, 2008 08:09
intens indringend schrijven, de laatste zin vindt ik prachtig liefs barbara
Over dit gedicht
Auteur:
Vermeersch Jean-Paul
Gecontroleerd door:
Innerchild
Gepubliceerd op:
03 september 2008
Thema's:
[Delen]
[Verwerking]
[Gemis]