Gevonden…(?)
2 Jaar heb ik op je gewacht,
Benieuwd hoe het met je gaat.
Vragen spookten door m’n hoofd,
Hopend dat ik je ooit weer zal zien.
En dat je mijn hart weer blijdschap kan brengen,
En mijn ziel eindelijk rust kan krijgen.
2 Jaar droomde ik over je,
Zelf s’ nachts spookte je door mijn hoofd.
Mijn hoofd vond geen rust,
Ik kon me niet uiten.
Al die tijd leefde ik als een huls,
Een lichaam zonder vreugde.
En toen ik het nooit durfde verwachten was je daar,
Ineens stond je voor mijn neus.
Ik wist niet wat ik moest doen,
Wist niet wat ik je moest zeggen.
K heb je veel in die tijd veel gezegd,
Maar van jou hoorde ik niets.
Nu zeg je dat je wilt afspreken,
‘Bijkletsen’ zeg je dan.
Maar hoe zeg ik je dat me hebt gebroken,
En keihard op mijn hart hebt getrapt.
Of zou je het wel weten,
En opnieuw mijn vertrouwen in de grond boren.