Verdrietig staar ik achterom naar de deuren die nu voor mij gesloten zijn,
niet meer te openen...zelfs niet voor héél even.
Het gevoel wat er bij komt kijken is niet te beschrijven en zeker niet fijn,
denkend het geluk te hebben gevonden...voor heel je leven.
Terugkijkend naar een leven dat is geweest....
en wat niet meer terugkeerd,wat voor keuze ik ook zou maken...
Terugdenkend aan de momenten waarop ik mezelf voor bij heb gesjeesd,
te weinig denkend aan de gevolgen...waar ik in zou kunnen raken.
Deuren....die nu voor mij niet langer meer open gaan,
een leven,compleet anders dan gedacht.
Deuren...waar ik nu alleen nog maar als een dwaas voor kan staan,
verlangend naar de tijd dat alles ging zoals IK had verwacht....
Gesloten deuren.....niet meer te openen voor mij,
verkeerde keuzes gemaakt....te snel gegaan.
Geweest.....té laat.....VOORBIJ.....
zuchtend en piekerend.....;"Wat heb ik tóch in hemelsnaam gedaan????"