Dat het niet meer goed komt
Dat onze handen
Elkaar voorgoed verlaten hebben
De voetstappen in het zand
Zijn verdwenen
Door de hoge golven
Van het verdriet
Soms ben ik bang
Dat de vriendschap die we hadden
Voorgoed kapot is
En we het niet meer kunnen helen
Dat onze liefde voor elkaar
Te verschillend is geworden
Voorzichtig maar snel weggeblazen
Door de krachtige wind
Bij volle maan
Soms ben ik bang
Dat ik voor altijd bang zal zijn
Dat we geen moment meer krijgen
Waarbij onze vriendschap
Een klein lichtpuntje krijgt
Zoals een ster beschenen door de zon
Dat we elkaar nooit meer in de ogen kijken
Omdat de angst en het verdriet
Te groot geworden is
Nummer 127: | Woensdag, december 12, 2007 21:54 |
wat was komt niet meer terug ook wat is komt niet meer terug maar de toekomst komt altijd terug groetjes Nummer 127 |
|
lexx: | Woensdag, december 12, 2007 18:49 |
:) zeker! in smartelijke ervaringen wil men je niet zien (mits er wat te halen valt) welgeschreven! |
|
Anouk*jee: | Woensdag, december 12, 2007 17:22 |
wauw meis hij is echt prachtig en te herkenbaar xx |
|
Auteur: Veerle_L | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 12 december 2007 | ||
Thema's: |