Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
terug kan ze nooit
onbegrepen en onbemind
door een strontvervelend
egoistisch stukje kind
bedreigd door mijn
aanwezigheid en de liefde
van haar vader voor ons
mocht van haar niet zijn
waarom moet ik nou boeten
en gaat ze niet lekker
zelf in het verleden wroeten
goed problemen had ze niet
maar ze sneed in zichzelf
miste haar moeder was verkracht
en barste van het verdriet
ze liet haar vader niet toe
haar zus niet helpen
en was van het vechten moe
nou is ze weg
haar vader is lucht
haar helpen was uit den boze
en hij heeft pech
zwart gemaakt door zijn eigen kind
diep de stront ingetrapt
finaal kapot en door het lint
langzamerhand overwint het goede
het kwade blijft achter in de nacht
mensen die haar helpen zijn niet
van goede huize zoals zij vermoede
drugs gebruik is nou
voor haar normaal door de mensen
die haar hielpen in de kou
haar hele jeugd vergooit
de rest van haar leven kapot
maar ik weet het zeker
terug kan ze nooit
Reacties op dit gedicht
moonbeam vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Nummer 127
:
Maandag, december 10, 2007 19:23
mooi geschreven
Nummer 127
Over dit gedicht
Auteur:
moonbeam
Gecontroleerd door:
Anastacia
Gepubliceerd op:
10 december 2007
Thema's:
[Fictie]
[Familie]
[Fictie]