Woede en haat
Ik kan er niet meer tegen
Alles blijft daarbinnen
Het begint zwaarder te wegen
Ik moet er nu vanaf
Ik trek het niet langer
Ik kijk in het rond
En word alleen maar banger
Ik kan het nergens vinden
Ik heb het nu echt nodig
En dan te bedenken dat iemand zei
Dat mesje is overbodig
Ik kan niet zonder
Ik dacht van wel
Het is zo gebeurt
Het gaat heel snel
Het puntje raakt mijn huid
Zo soepel glijdt het
Over mijn arm naar beneden
Het mesje valt op mijn bed
Ik besef nog niet
Wat ik zojuist heb gedaan
Van de pijn van die snee
Laat ik even een traan
Daarna lach ik en kijk
Hoe het bloed langzaam
Naar boven stolt
En dan in een gelijke baan
Naar beneden glijdt
Over mijn arm
Ik voel het, ik voel
Het is nog warm
Tevreden kijk ik ernaar
Hoe ik meer bloed verlies
Dan dringt het tot me door
Ik voel hoe ik bevries
Net was het nog zo warm
Net was ik nog zo blij
Met wat ik zelf gemaakt had
Met dat sneetje in mij
Nu volgt er een vlaag
Een vlaag van paniek
Wat ben je toch aan het doen?
Dit is ziek!!
Het blijft maar bloeden
En ik kijk maar toe
Ik wil het bloeden stoppen
Maar hoe?
Uiteindelijk heb ik het
Voor elkaar gekregen
En dat zonder een arts
Die het aan elkaar had geregen
Een groot litteken zal ontstaan
Maar groter dan op mijn ziel getekend staat
Zal het nooit worden
Ik hoop dat het ooit beter gaat
Ik wil wel stoppen
Heb ik zojuist besloten
Het mesje leg ik weg
Ik heb al te veel bloed vergoten
“Dit is de laatste keer”
Zeg ik kort
Tot het moment
Dat het me weer te veel wordt...