Ik krijg geen adem meer,
het leven doet z'n zeer.
Overal heb ik problemen,
daarom is iedereen uit mijn leven verdwenen......
Tot op een paar weken geleden wist ik niet wat ik had,
het leven was voor mij ook één donker gat.
Het leven vind ik nog steeds niks waard,
dat is ook het geen dat mijn ziekte verklaart.
Borderline heeft mijn lichaam, geest en ziel in beslag genomen,
daarom vraag ik me vaak af wat er van mijn leven terecht moet komen.
Hoe ziet mijn toekomst er uit,
dat is voor mij nog altijd een groot besluit.
Wil ik wel verder leven,
wil ik naar een doel streven?
Zou ik ooit gelukkig kunnen zijn,
tot nu toe heb ik toch alleen maar pijn!!
Ik vraag me vaak af of ik wel verder wil,
maar dan zijn mijn gedachtens stil.
Stil omdat ik het niet weet,
en zou ik willen dat ik mijn verleden vergeet.
Ik wou dat ik alles kon vergeten,
zodat ik alles uit zou kunnen meten.
Alles zou dan anders gaan,
dus zou ik hier nu niet alleen staan.
Dan zou ik veel vrienden hebben,
die ik alles kan vertellen.
Alles dat me dwars zit,
zodat ik mezelf niet verhit.
Dan zouden er nu veel mensen zijn die van me houden,
en die me voor 100% vertrouwen.
Maarja het loopt allemaal anders in mijn leven,
helaas zonder mensen die om mij geven.
Ik hou niet eens meer van mijn eigen IK,
en dan denk ik;"alsjeblieft stik".
Stik in je eigen eten of slijm,
want dan heb je nooit meer pijn!!
Waarom zou ik hier nog blijven,
om over dit rot leven te schrijven??
Er is op dit moment maar één ding dat ik zou willen,
en dat is mezelf killen!!!!