ontogenese verkrampt mijn gevoel, waarmee ik doel op mijn wachten op zuivere krachten, om iets boven mens en dier te betekenen, stop met rijmen en rekenen
imperatieven tonen aan dat ik hulp zoek, die ik vind in geen enkel boek,
is het wegens gebrek aan een moederkloek of andere lulkoek?
kunnen we niet gewoon grote holen bouwen, wat dranken brouwen en onszelf vol vreten stouwen, zonder te kauwen op gedachten zonder richting en vol met verbredende rede die leidt tot zeden en zonder reden ons leven boetseert, ons dier-zijn onteert, en niemand volleert, en iedereen volslagen verward achterlaat, met enkel nog een stuk van een staart en een zinloze baard, geen enkele tapir heeft dit ooit aangekaart
is zo'n leven zijn gegenereerde waarde waard?
waarmee gaat onderdrukking van bv. een paard gepaard?
waarom worden mijn gedachten met ritmeloze rijmen verzwaard?
zwoele begeerte tempert ons soms, maar nooit onberedeneerd
altijd volleerd verkeerd om meer begeerte in zoekende breinen naar chemisch gepruts, gelijkgesteld aan liefde, dat klefrode woord, te zaaien, en ieder te doen draaien van intuitie naar verstand, eeuwig op de weg naar denken
zonder mogelijkheid tot zwenken, naar wat ooit ons oude leven was
haal ons uit de klas en verdwaal ons in een bos
rede laat ons los, duw ons voort en laat ons los